Πηγή: harddog-sport
Διονύσης Σαββόπουλος και Βίκυ Φλέσσα: μας ξενύχτησαν σε μια υπέροχη εκπομπή το βράδυ τής Παρασκευής.
Δυστυχώς όχι τόσο πολύ όσο μας ξενυχτάει η Βίκυ Φλέσσα σε άλλες εκπομπές. Η χθεσινή ήταν για διανυχτέρευση - κάτι που ευχάριστα θα έφτανε ώς τα Άκρα της νύχτας, αλλά τελείωσε πολύ πριν από τις δύο. Ίσως επειδή η ποιότητα αντιστρατεύεται την ποσότητα.
Με την ευκαιρία τρεις παρατηρήσεις:
1. Γιατί το «Στα Άκρα» της κυρίας Φλέσσα έχουν απωθηθεί στο περιθώριο του τηλεοπτικού 24ώρου; Τους αξίζει καλύτερη μεταχείριση και φυσικά καλύτερη θέση.
2. Συχνά τα προγράμματα της ΕΡΤ είναι ο μοναδικός λόγος να πιάσεις το τηλεκοντρόλ, να ανοίξεις την τηλεόραση σε κάποιο κρατικό κανάλι και μετά να το εξαφανίσεις. Δεν θα σου ξαναχρειαστεί.
3. Το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ (από όπου και τα σαββοπουλικά ντοκουμέντα της χθεσινής βραδιάς, με Μπέλλου, ΟΑΚΑ 1983 κλπ) είναι μια απίστευτου πλούτου τράπεζα υλικού. Ένα ορυχείο αναμνήσεων με πάμπολλες στοές: αθλητικές, καλλιτεχνικές, πολιτικές, κοινωνικές, πνευματικές. Αξίζει να τις περπατάμε, κι όχι απαραίτητα όποτε μας πιάνει η νοσταλγία.
Διονύσης Σαββόπουλος και Βίκυ Φλέσσα: μας ξενύχτησαν σε μια υπέροχη εκπομπή το βράδυ τής Παρασκευής.
Δυστυχώς όχι τόσο πολύ όσο μας ξενυχτάει η Βίκυ Φλέσσα σε άλλες εκπομπές. Η χθεσινή ήταν για διανυχτέρευση - κάτι που ευχάριστα θα έφτανε ώς τα Άκρα της νύχτας, αλλά τελείωσε πολύ πριν από τις δύο. Ίσως επειδή η ποιότητα αντιστρατεύεται την ποσότητα.
Με την ευκαιρία τρεις παρατηρήσεις:
1. Γιατί το «Στα Άκρα» της κυρίας Φλέσσα έχουν απωθηθεί στο περιθώριο του τηλεοπτικού 24ώρου; Τους αξίζει καλύτερη μεταχείριση και φυσικά καλύτερη θέση.
2. Συχνά τα προγράμματα της ΕΡΤ είναι ο μοναδικός λόγος να πιάσεις το τηλεκοντρόλ, να ανοίξεις την τηλεόραση σε κάποιο κρατικό κανάλι και μετά να το εξαφανίσεις. Δεν θα σου ξαναχρειαστεί.
3. Το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ (από όπου και τα σαββοπουλικά ντοκουμέντα της χθεσινής βραδιάς, με Μπέλλου, ΟΑΚΑ 1983 κλπ) είναι μια απίστευτου πλούτου τράπεζα υλικού. Ένα ορυχείο αναμνήσεων με πάμπολλες στοές: αθλητικές, καλλιτεχνικές, πολιτικές, κοινωνικές, πνευματικές. Αξίζει να τις περπατάμε, κι όχι απαραίτητα όποτε μας πιάνει η νοσταλγία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου